Porady prawne:
Pytanie
Czym jest elektroniczne postępowanie upominawcze?
Odpowiedź
Elektroniczne Postępowanie Upominawcze przewidziane jest jedynie dla roszczeń pieniężnych dochodzonych w trybie przepisów rozdziału 3; działu V tytułu VII księgi pierwszej części pierwszej Kodeksu postępowania cywilnego. Obecnie jest ono samodzielnym, autonomicznym postępowaniem mającym charakter wezwania do zapłaty w sprawach dochodzenia roszczeń pieniężnych np. dochodzenia należności za wykonaną usługę, pracę czy odszkodowanie. Nadmienić wypadnie, iż elektroniczne postępowanie upominawcze ma jedynie zastosowanie do spraw, w których stan faktyczny nie jest skomplikowany i nie wymagający postępowania dowodowego, gdyż sąd opiera się jedynie na twierdzeniach i dowodach zamieszczonych w pozwie. Dlatego też roszczenie powinno wnikać m.in. z rachunków, faktur lub też umów. Wydany w tym postępowaniu nakaz zapłaty ma postać wyłącznie elektroniczną i jest dostępny na specjalnej platformie. Dlatego też, dla zainicjowania elektronicznego postępowania upominawczego konieczne jest założenie konta w systemie teleinformatycznym e-sądu. Wskazać wypadnie, iż jedynym sądem rozpatrującym sprawy w EPU jest Sąd Rejonowy w Lublinie, w związku z powyższym w tym postępowaniu nie mają zastosowania przepisy o właściwości sądu. Również klauzula wykonalności wydana w elektronicznym postępowaniu upominawczym ma postać wyłącznie elektroniczną i jest dostępna zawsze wraz z nakazem zapłaty, do którego została wydana, w systemie teleinformatycznym e-sądu.
Pokaż odpowiedźPytanie
Jakie są przesłanki stosowania tymczasowego aresztowania?
Odpowiedź
Tymczasowe aresztowanie jest środkiem zapobiegawczym o charakterze izolacyjnym i jest stosowane przez Sąd jedynie wyjątkowo wtedy, gdy inne środki zapobiegawcze nie są wystarczające. Ogólne przesłanki stosowania tymczasowego aresztowania określa art. 249 k.p.k. , w którym wskazano, iż tymczasowe aresztowanie można stosować jedynie w celu zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania, a wyjątkowo także w celu zapobiegnięcia popełnieniu nowego ciężkiego przestępstwa, a także wtedy, gdy zebrane dowody wskazują na duże prawdopodobieństwo, że dana osoba popełniła przestępstwo. Jednakże oprócz ogólnych przesłanek, tymczasowe aresztowanie może nastąpić również w następujących przypadkach, gdy: - zachodzi uzasadniona obawa ucieczki lub ukrywania się podejrzanego lub oskarżonego, zwłaszcza wtedy gdy nie można ustalić jego tożsamości albo nie ma on w kraju stałego miejsca pobytu - zachodzi uzasadniona obawa, że oskarżony będzie nakłaniał do składania fałszywych zeznań lub wyjaśnień albo w inny bezprawny sposób utrudniał postępowanie karne np. poprzez zastraszanie świadków, - podejrzanemu /oskarżonemu zarzuca się popełnienie przestępstwa za które grozi surowa kara (co najmniej do 8 lat pozbawienia wolności) albo gdy sąd I instancji skazał go na karę pozbawienia wolności nie niższą niż 3 lata, - zachodzi uzasadniona obawa, że podejrzany /oskarżony, któremu zarzucono popełnienie zbrodni lub umyślnego występku, popełni przestępstwo przeciwko życiu, zdrowiu lub bezpieczeństwu powszechnemu, a zwłaszcza gdy popełnieniem takiego przestępstwa groził.
Pokaż odpowiedźPytanie
Czym jest wydziedziczenie
Odpowiedź
Wydziedziczenie w języku potocznym obejmuje wszystkie sytuacje, w których spadkodawca pozbawia swoich spadkobierców ustawowych udziału w spadku. Jednakże Kodeks Cywilny posługuje się tym terminem jedynie w odniesieniu do pozbawienia spadkobiercy ustawowego (małżonka, zstępnych, rodziców) prawa do zachowku. Pozbawienie prawa do zachowku stanowi najsurowszą sankcję w stosunku do spadkobiercy ustawowego, który postępuje w sposób naganny. Ustawodawca w treści art. 1008 Kodeksu Cywilnego wskazał w sposób wyczerpujący przyczyny wydziedziczenia. Spadkodawca w testamencie może pozbawić swoich zstępnych, małżonka i rodziców prawa do zachowku w przypadku: 1) uporczywego postępowania w sposób sprzeczny z zasadami współżycia społecznego wbrew woli spadkodawcy – W tym przypadku ustawa wymaga, aby postępowanie spadkobiercy spotkało się z dezaprobatą spadkodawcy, jeżeli takie postępowanie jest zgodne z wolą testatora, nie może stanowić postawy wydziedziczenia; 2) dopuszczenie się przez spadkobiercę względem spadkodawcy lub jednej z najbliższych mu osób umyślnego przestępstwa przeciw życiu, zdrowiu lub wolności albo rażącej obrazy czci; 3) uporczywe niedopełnianie względem spadkodawcy obowiązków rodzinnych - niedopełnianie względem spadkodawcy obowiązków rodzinnych musi mieć charakter trwały, chodzi tutaj także o obowiązki rodzinne, a więc nie tylko obowiązki alimentacyjne, ale także np. obowiązek opieki i pomocy niedołężnemu rodzicowi. Jeżeli przyczynę wydziedziczenia stanowi pewien stan trwały to musi on istnieć w chwili sporządzenia testamentu. Zdarzenie jednorazowe (popełnienie przestępstwa) musi nastąpić przed wydziedziczeniem. Wydziedziczenie może być dokonane wyłącznie w testamencie, a przyczyna wydziedziczenia musi być określona w treści testamentu. Wydziedziczenie jest bezskuteczne, jeżeli spadkodawca przebaczył spadkobiercy. W przypadku przebaczenia, z reguły przyjmuje się, że chodzi o akt uczuciowy polegający na puszczeniu w niepamięć doznanej krzywdy i odczutej urazy. Jeżeli w chwili przebaczenie spadkodawca nie miał zdolności do czynności prawnych, przebaczenie jest skuteczne, jeżeli nastąpiło z dostatecznym rozeznaniem. Dla skuteczności przebaczenia wymaga się jedynie dostatecznego rozeznania po stronie spadkodawcy. Przebaczający musi znać przyczynę, mieć świadomość, że popełniony został czyn naganny, który odczuł jako wyrządzoną mu krzywdę. "Dostateczne rozeznanie" oznacza także istnienie po stronie spadkodawcy woli puszczenia w niepamięć doznanej krzywdy. Przebaczenie dokonane po sporządzeniu testamentu może nastąpić tylko w drodze sporządzenia nowego testamentu. W przypadku formy, w jakiej przebaczenie ma zostać dokonane, może ono zostać dokonane w formie dowolnej. Będzie skuteczne, jeżeli z zachowania spadkodawcy jednoznacznie wynika chęć puszczenia w niepamięć doznanej krzywdy.
Pokaż odpowiedźPytanie
Jak napisać pozew o rozwód
Odpowiedź
Pozew o rozwód jest pierwszym pismem rozpoczynającym całe postępowanie. Składa się z dwóch części: petitum i uzasadnienia. W pozwie należy oznaczyć sąd, do którego pozew jest składany. Należy pamiętać, iż sprawy o rozwód rozpatrują sądy okręgowe. Zatem pozew należy skierować do sądu okręgowego według właściwości ostatniego wspólnego miejsca zamieszkania małżonków – zgodnie z art. 41 k.p.c. Ponadto należy oznaczyć strony poprzez podanie danych : - powoda (małżonka wnoszącego pozew o rozwód) tj. imię, nazwisko, adres oraz numer PESEL - pozwanego – imię, nazwisko oraz adres Pozew rozwodowy powinien zawierać sprecyzowane oczekiwania powoda – zatem należy dokładnie opisać o co wnosimy: - o rozwiązanie małżeństwa przez rozwód (podać czy z orzeczeniem o winie, czy też o rozwód bez orzekania o winie) - a jeśli z małżeństwa pochodzą wspólne małoletnie dzieci to należy wskazać rozstrzygnięcie co do władzy rodzicielskiej i kontaktów z dzieckiem czyli sposób powierzenia i wykonywania władzy rodzicielskiej nad małoletnim dzieckiem stron, ustaleniem miejsca zamieszkania dziecka, terminy odwiedzin, spotkań, wakacji i świąt jak również ustalenie udziału pozwanego w kosztach utrzymania i wychowania dzieci. Natomiast w uzasadnieniu pozwu o rozwód należy uzasadnić czego się domagamy. Nadto należy podać kiedy został zawarty związek małżeński oraz kiedy i dlaczego doszło do rozkładu tego małżeństwa – czyli faktów świadczących o wygaśnięciu więzi uczuciowych, fizycznych i gospodarczych. W przypadku domagania się rozwodu z orzeczeniem o winie drugiej strony powinno się zawnioskować dowody na tę okoliczność np. wskazując świadków (podając ich aktualne adresy zamieszkania). Należy pamiętać, iż pozew o rozwód złożyć należy w dwóch egzemplarzach wraz z dowodem uiszczenia opłaty sądowej w wysokości 600,00 złotych. Do pozwu należy również dołączyć skrócony odpis aktu małżeństwa oraz jeśli strony posiadają wspólne małoletnie dziecko to także trzeba dołączyć skrócony odpis aktu urodzenia dziecka.
Pokaż odpowiedź